Ξεκινάς το άρθρο σου γράφοντας:
Λέγεται ότι όταν πρωτοπήγαν οι αστροναύτες στο Διάστημα, διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να γράφουν με τα στιλό διαρκείας λόγω της έλλειψης της βαρύτητας […] Οι Αμερικανοί, ύστερα από έρευνες που κοστίσαν πολλά εκατομμύρια δολάρια, κατασκεύασαν ένα στιλό με εσωτερική πίεση που μπορούσε να γράφει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα και στο Διάστημα. Οι Ρώσοι, όταν διαπίστωσαν ότι έχουν το ίδιο πρόβλημα, εφοδίασαν τους αστροναύτες τους με μολύβια
Το στυλό της ιστορίας είναι το Space Pen. Το πρόβλημα της ιστορίας είναι πως “οι Αμερικάνοι” (η NASA στη συνήθη εκδοχή) του μύθου δεν επένδυσαν σε αυτό εκατομμύρια δολάρια ποτέ. Και αυτοί μολύβια χρησιμοποίησαν στην αρχή και όταν o Fisher έφτιαξε το space pen, το χρησιμοποίησαν τόσο οι Αμερικάνοι όσο και οι Ρώσοι. Δε χρειάζεται να ξέρεις πως οι Πολεμικές Αεροπορίες ήταν οι πρώτοι που έκαναν μεγάλες παραγγελίες για ballpoint pens ώστε να καταλαβαίνεις πως το μολύβι δεν είναι η έξυπνη λύση στο πρόβλημα γραφής σε αντίξοες συνθήκες. Γιατί να χρειάζεται άλλωστε όταν γράφεις:
Δεν γνωρίζω αν η ιστορία είναι αληθινή ή κατασκεύασμα του Ψυχρού Πολέμου
Γράφεις άρθρα επί άρθρων για τη βελτίωση της Πληροφορικής (και των διαδικασιών) στο Δημόσιο Τομέα και έχεις διοικήσει μια από τις εταιρίες που διαμόρφωσαν την αγορά Πληροφορικής στη Χώρα. Πως να μπορέσεις σήμερα να βρεις εάν η ιστορία ευσταθεί ή όχι; Ειδικά όταν σου χαλάει το δίδαγμα;
Και το ερώτημα είναι: Εάν η πρώτη σου παράγραφος ξεκινάει με μπαρούφες, γιατί πρέπει να δώσω σημασία στο υπόλοιπο άρθρο;
Απ’ όταν βγήκε το ντισκλέιμερ, χάθηκε η τσίπα.
Έβγαλε πολλά λεφτά η Singular Logic με τέτοιους μπαρουφολόγους/γυρολόγους του ΓΑΠ.
Ξέρω ότι θα εμφανιστώ ως εντελώς γλείφτης, αλλά: πες τα χρυσόστομε! Και λίγα είπες.
Καλή χρονιά.