“The Net interprets censorship as damage and routes around it”

Η παραπάνω φράση ανήκει στον John Gilmore. Η δύναμή της όμως επεκτείνεται πέρα από τη λογοκρισία. Σε κάθε επίπεδο το Internet λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να παρακάμπτει τα εμπόδια. Ακόμα και τώρα, για να δει κανείς αυτή τη σελίδα, τα πακέτα που την απαρτίζουν ακολούθησαν την καλύτερη δυνατή διαδρομή (υποθέτωντας πως υπάρχει τουλάχιστον μία) για να φτάσουν στον υπολογιστή σου. Γράφει και ο ίδιος για τη συγκεκριμένη φράση:

“In its original form, it meant that the Usenet software (which moves messages around in discussion newsgroups) was resistant to censorship because, if a node drops certain messages because it doesn’t like their subject, the messages find their way past that node anyway by some other route. This is also a reference to the packet-routing protocols that the Internet uses to direct packets around any broken wires or fiber connections or routers. (They don’t redirect around selective censorship, but they do recover if an entire node is shut down to censor it.)

The meaning of the phrase has grown through the years. Internet users have proven it time after time, by personally and publicly replicating information that is threatened with destruction or censorship. If you now consider the Net to be not only the wires and machines, but the people and their social structures who use the machines, it is more true than ever”

Κάποια στιγμή πριν το 1995 το ΕΜΠ δεν αναγνώρισε μία χρέωση από τον μοναδικό (τότε) Internet provider στην Ελλάδα. Κοινός τόπος δεν βρέθηκε και το αποτέλεσμα; Το ΕΜΠ έμεινε για τρεις μήνες αποκομμένο από το διαδίκτυο. Ακολούθησε όμως μια ταχύτατη σειρά από γεγονότα: Το ad-hoc δίκτυο του ΕΜΠ (δηλαδή το “Γεια σας! Έχετε σύνδεση με το Internet; Να σας φέρω ένα καλώδιο για να συνδεθούμε και εμείς;”) αντικαταστάθηκε από ένα κανονικό δίκτυο φωνής και δεδομένων, το ΕΜΠ ξαναμπήκε στον Ιντερνετικό χάρτη παίρνοντας μια γραμμή από το “Δημόκριτο” και φτιάχτηκε το ΕΔΕΤ. Αναρωτιέμαι εάν από αυτή την ιστορία έχασε ο (τότε) μονοπωλειακός πάροχος (που πρακτικά έχασε όλα τα Πανεπιστήμια, ΤΕΙ και ερευνητικά ιδρύματα της χώρας από πελάτες- οι μόνοι “μεγάλοι πελάτες” εκείνη τη περίοδο) ή το ΕΜΠ.

Το 1996 η Γερμανική Internet Content Task Force απαίτησε τη διακοπή πρόσβασης προς τον (ολλανδικό) ISP xs4all επειδή ένας χρήστης είχε στη σελίδα του ένα τεύχος του περιοδικού Radikal (του οποίου η κυκλοφορία ήταν παράνομη στη Γερμανία). Το μπλοκάρισμα αυτό άντεξε την κατακραυγή δύο εβδομάδες. Στο μεσοδιάστημα και χάρη στο Streisand effect αντίγραφα του Radikal υπήρχαν σε πάμπολλες μεριές του δικτύου, αναιρόντας έτσι την ισχύ του μέτρου.

Τι διδάσκουν οι πιο πάνω ιστορίες; Ότι σε ένα φαινόμενο δεν προκαλείς εξελίξεις που δεν μπορείς να ελένξεις. Τα δύο εξώδικα του ΟΤΕ προς το ΕΔΕΤ (τα link είναι οι απαντήσεις του ΕΔΕΤ στα εξώδικα) δείχνουν πως ήρθε η ώρα να μάθουν και οι τουρίστες το “Law of unforeseen consequences“. Τολμώ να ρισκάρω μια πρόβλεψη: Τελικά σε λιγότερο από χρόνο το athens.indymedia.org θα “βγει” εκτός ΕΜΠ. Και αυτό δεν θα είναι προς όφελος αυτών που θέλουν να το βγάλουν.

#include <std/disclaimer.h>