Πριν μήνες ένας φίλος είχε έρθει επίσκεψη στη δουλειά και με βρήκε σε μια μελαγχολική κατάσταση.
– Πστ! Μεγάλε κοίτα να δεις, το Δημόσιο πρέπει να το δεις σαν ένα πνευματικό νεκροταφείο. Πάρτο απόφαση γιατί μόνο έτσι θα επιβιώσεις, διαφορετικά παραιτήσου γιατί θα τρελαθείς.
Ομολογώ πως αρκετά πράγματα τα είδα με άλλο μάτι μετά από αυτή τη κουβέντα.
Χτες βράδυ, μίλαγα με ένα συνάδελφο που δουλεύει σε μια μεγάλη εταιρία Πληροφορικής (που αναγκαστικά(;) κάνει τα μεγάλα της έργα με το Δημόσιο ή τον Ευρύτερο Δημόσιο Τομέα και τις Τράπεζες):
– Ξέρεις τι λέμε στη δουλειά; Πως οι εταιρίες Πληροφορικής είναι νεκροταφεία Μηχανικών. Σου βγάζουν το Μηχανικό από μέσα σου και σε κάνουν Έμπορα. Σε ευνουχίζουν.
Εσείς εκεί “έξω”: Είναι τόσο δυνατή η διαλυτική δράση του Δημοσίου που σας επηρεάζει και εσάς τόσο; Αυτό φταίει για το take-the-money-and-run attitude που έχουν αναπτύξει οι προμηθευτές;
Υπάρχει ελπίδα;
Managing organized complexity 
φιλε ότι και να γίνει το δημόσιο δεν αλλάζει με τίποτα. η διαλυτική δράση του Δημοσίου επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα και προκαλεί συγκρουσεις και εκνευρισμό σε όλους.
Δυστυχώς στο Ελλαδιστάν είμαστε!!!
> Υπάρχει ελπίδα;
Short answer: Όχι.
Long answer:
Όταν το έργο τρέχει, και μαζί του και οι πληρωμές των ανθρώπων που εξαρτώνται από εσένα, (μοιραία) το να τους πληρώσεις στο τέλος του μήνα είναι ΤΟ ποιό σημαντικό θέμα.
Μοιραία λοιπόν η εμπορική πλευρά “τρώει” την επιστημονική.
Πραγματικά με τρώει να σου απαντήσω ΝΑΙ για το δημόσιο και τους προμηθευτές και ΟΧΙ για την ελπίδα, αλλά όπως λέει ο σοφός λαός η Ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία (για αυτό και είναι το χειρότερο όνομα για πεθερά).
Συζήταγα με κάποιον φίλο τις προάλλες και υπόστηριζε πως δεν υπάρχει καν ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα. Όσες ιδιωτικές επιχειρήσεις υπάρχουνε προσπαθούνε να κάνουνε δουλειές με το δημόσιο και κρίνοντας πως παίρνονται πολλές δουλειές στο δημόσιο αποκτούνε και την κατάλληλη νοοτροπία . Επίσης πριν απο καιρό ένας φίλος με είχε πάρει τηλέφωνο για “support” (κατηγορία “5 λεπτά δουλειά για σένα” κτλ κτλ). Αφού τον βοηθάω του λέω:
Εγω:¨καλά ρε συ αφού έχετε εταιρεία για support γιατί δεν πήρες τηλέφωνο?”
Αυτός:”Ε μα πήρα και μου λέγανε οτι θα έρθουνε να το δούνε και ότι δεν ξέρουνε πότε.”
Εγώ:”Και δεν τους είπες ότι θα κάνεις παράπονα στον διευθυντή τους”
Αυτός:”Ναι .. αλλά μου είπανε πως ο διευθυντής τους ξέρει τον δικό μας επομένως θα βρεθεί η λύση σε υψηλότερο επίπεδο”
Εγώ απλά ΝΤΟΙΝΓΚ!
Βέβαια πάντα ελπίζω ότι θα αλλάξουνε πολλά από αυτά.
Το Ελληνικό Δημόσιο είναι (λόγω έκτασης) καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας (άρα νομίζω ότι το ίδιο θα ένιωθες σε οποιοδήποτε οργανισμό δίχως δυνατότητα συμμετοχής στα κέντρα λήψης αποφάσεων ή προοπτικές εξέλιξης). Οπότε η “διαλυτική” τάση της κοινωνίας δε μπορεί να αφήνει ανεπηρέαστες και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Εγώ πάλι προτιμώ να το χαρακτηρίζω ως “έλλειμμα ποιότητας”. Όταν “όλοι” βολεύονται με το ελάχιστο δυνατό επίπεδο, γιατί και ο άλλος να προσπαθήσει περισσότερο; Για να είναι ακριβότερος του ανταγωνισμού;
Αν καταλαβαίνω καλά τι εννοείς με το “take-the-money-and-run attitude”, θα πρότεινα να συμβάλλεις κι εσύ (κατά τον ελάχιστο βαθμό που σου αναλογεί) με το να μην ικανοποιείσαι με αυτό και να μην το αποδέχεσαι. Να υποχρεώσεις τον προμηθευτή να γίνει καλύτερος. Καταλαβαίνω πως η αίσθηση του γραναζιού σε μια μεγάλη μηχανή μπορεί να είναι καταθλιπτική, αλλά πιστεύω πως σιγά-σιγά μπορεί να πάρει στροφές και αυτή.
Και φυσικά σε καμία περίπτωση η μηχανή αυτή δεν αποτελεί εικόνα της δικής σου προσωπικότητας. Αν η μελαγχολία προκύπτει επειδή βλέπεις τον εαυτό σου σε αυτή, βλέπω να έχεις δύο επιλογές:
– take-the-money-and-run: φτιάξε ένα Sendmail On Lisp στον ελεύθερο χρόνο σου ή γράψε ένα βιβλίο
– pull-a-Stallman: γίνε η μύγα μέσα στο γάλα, το παράδειγμα για τους υπόλοιπους
Είμαστε αυτό που κάνουμε, εξάλλου ( http://www.quotationspage.com/quote/1901.html ).
Παραδόξως νιώθω αισιόδοξος σήμερα :-)
Οι απαντήσεις είναι ναι, ναι και ναι.
Για τα δύο πρώτα, πιστεύω πως είμαστε μοναδική περίπτωση στα παγκόσμια χρονικά. Άντε, εμείς και ορισμένες αφρικανικές “δημοκρατίες”.
Αλλά στο τελευταίο ναι, υπάρχει διαχωρισμός ανάλογα με τη χρονική στιγμή και την οικογενειακή κατάσταση.
Λίγο πριν βρήκα το ποστ σου διάβασα αυτό εδώ:
http://www.plope.com/Members/chrism/lifestyle_inc
Μια φορά μόνο είχα ευκαιρία να πιάσω δουλειά στο Δημόσιο (μάλιστα στην Ελβετία, πολυτεχνείο ETH) και μια μέρα πριν υπέγραψα με παίρνει ένας συνάδελφος από προηγούμενη δουλειά και αλλάζω να δουλεύω στην καινούρια και δική του εταιρεία. Τα λεφτά θα ήτανε καλύτερα στο πολυτεχνείο, αλλά κάτι με κράτησε να μην πάω εκεί. Μπορεί να ήταν η ατμόσφαιρα “ε, καλά, θα δούμε να κάνουμε και έργο κάποια μέρα”, μπορεί να ήταν τα γραφεία τον άλλον τεχνικών που μυρίζανε “βαρετό”.
Περίπου ένα και μισό χρόνο αργότερα η μικρή εταιρεία έκλεισε… life on the fast lane :-) αλλά έμαθα εκεί πάρα πολλά πράγματα.
Γι’αυτό ακριβώς είμαι ΤΟΣΟ HAPPY που η εταιρία στην οποία δουλεύω έχει κατά 90% πάρε δώσε με εξωτερικό και όχι με Ελλάδα (σε ότι αφορά τα δικά μου, 100% με εξωτερικό). Φυσικά με ιδιωτικές εταιρίες.
Πολύ απλά είναι ΑΛΛΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ εκεί έξω. Δεν υπάρχουν τρίμηνες-τετράμηνες-δεκάμηνες επιταγές, δεν υπάρχουν παπατζιλήκια και ψευτοκαθυστερήσεις σε πληρωμές, κλπ. Οι πελάτες είναι σοβαρές εταιρίες και έχουν απαιτήσεις από εμάς, άρα αναγκαζόμαστε και εμείς να βελτιωθούμε, ώστε να μην λειτουργούμε σαν “ελληνικό καφενείο”.
Σαφώς και έχουμε ακόμα μερικά απομεινάρια της ελληνικής νοοτροπίας, αλλά σιγά σιγά εξαφανίζονται. Σαφώς και οι ξένες εταιρίες έχουν διάφορα κακά φαινόμενα (π.χ. πολύ συχνές μετακινήσεις ανθρώπων και restructurings με αποτέλεσμα να χάνεις contacts και account managers), αλλά γενικώς καμία σχέση με Ελλάδα. Άλλος Πλανήτης.
Στην Ελλάδα πολύ απλά το Δημόσιο συμμετέχει σε τόσο μεγάλο βαθμό στην οικονομική δραστηριότητα που διαβρώνει τα πάντα.
Όταν το Δημόσιο κάνει 1 χρόνο να σε πληρώσει, γιατί δηλαδή ο Γερμανός να μην κάνει 10 μήνες;
Όταν το Δημόσιο παραλαμβάνει οποιοδήποτε έργο του παραδωθεί, σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν είναι αυτό (επειδή έπεσαν μερικά τηλέφωνα…), γιατί ο κάθε προμηθευτής να σκιστεί να κάνει καλή δουλειά;;;
Όταν διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου προσλαμβάνουν προγραμματιστές αλλά επειδή δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη (και να δουλέψουν…) κάνουν outsource το κάθε έργο, γιατί να μην κάνει το ίδιο και ο outsourcer με συνέπεια να χαθεί εντελώς η μπάλα;
Στην Ελλάδα οι εταιρίες πληροφορικής έχουν σε ένα ακριβώς πράγμα απόλυτη ειδικότητα. Στο να ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ έργα. Αυτό είναι το μόνο που μετράει. Εκεί αναλώνουν όλη τους τη φαιά ουσία. Εκεί είναι η “τεχνογνωσία” τους.
Μετά κάτι θα σκαρφιστούν για να το βγάλουν από την πλάτη τους με το μικρότερο δυνατό κόστος, ώστε να μείνουν με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος.
Το Δημόσιο είναι για άτομα χωρίς όνειρα, φιλοδοξίες, προσδοκίες. Είναι για αυτούς που όταν πεθάνουν θα τους βρουν από τη μυρωδιά!
Το Δημόσιο πρέπει να καταργηθεί αν θέλουμε να δούμε βελτίωση τουλάχιστον στον κλάδο των νέων τεχνολογιών.
Εν συντομία μιας και το θέμα προσφέρεται για καλοκαιρινή συζήτηση κάτω από πλάτανο με συνοδεία τοπικού άχρωμου ποτού υψηλής περιεκτικότητας σε οινόπνευμα…
Εν γένει το Δημόσιο είναι όντως πνευματικό νεκροταφείο.
Υπάρχουν και οάσεις τις οποίες ο κόσμος τις αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι μιας και ο ορεξάτος ή και καμμένος που θα βρίσκεται εκεί θα βγάζει όλη τη δουλειά και οι υπόλοιποι θα τον κοροϊδεύουν. Φταίει φυσικά και η έλλειψη αξιοκρατίας και οι flat μισθοί που ακόμα και αν είσαι μπάζο και άσχετος αντί να είσαι στο ταμείο ανεργίας, πέρνεις τα ίδια λεφτά με έναν ο οποίος έχει τα skills να σου γράψει έναν kernel from scratch.
Σχετικά με τις εταιρίες…
1) Εκπτώσεις στα έργα
2) Μίζες
3) Αδιαφανείς διαδικασίες δημιουργίας προδιαγραφών, ανάθεσης, παρακολούθησης και παραλαβής του έργου.
4) Τρομακτικές καθυστερήσεις στην εκταμίευση χρημάτων για αποπληρωμή.
5) Βαρεμάρα
Με αυτό το καθεστώς ποιός θα δώσει κίνητρα στην εταιρία να μην πάει με τα νερά του κατεστημένου αλλά αντίθετα;
Σκοπός της εταιρίας είναι να βγάλει κέρδος και όχι να φτιάξει το Δημόσιο. Σίγουρα θα ήταν καλύτερα τα πράγματα σε μια υγιή αγορά αλλά αργά ή γρήγορα θα γίνει και αυτό :-)
Είτε το πιστεύετε είτε όχι, γνωρίζω αρκετές εταιρίες (ειδικευόμενες κυρίως σε Η/Μ) έργα οι οποίες έχουν βάλει στη μαύρη λίστα σωρεία υπηρεσιών και Δήμων μιας και εν τέλει μπαίνουν μέσα από αυτούς. Ο μόνος λόγος για να πέρνουν έργα είναι σε νεκρές περιόδους, να συντηρούν το προσωπικό τους…