Μετά από απαίτηση των συναδέλφων στη δουλειά γράφω και για τις άλλες μέρες. Αντιγράφω από τις σημειώσεις μου (πράγμα δύσκολο γιατί το font είναι write-only):
[ 2007-05-07 ]
“You do a lot of work, but not many people understand the work you do“ είπε ο σύμβουλος του Υπουργού Επικοινωνιών της Εσθονίας (είπε και άλλα, όπως “ήρθατε και φέρατε την Άνοιξη” και τέτοια χασμουρητικά).
Το standard για τα 100 Gigabit Ethernet δεν θα είναι έτοιμο πριν το 2009. Ταυτόχρονα στο IEEE HSSG που εργάζεται για το standard υπάρχει “renewed interest” για τα 40Gb. Αυτό γιατί οι vendors πιστεύουν πως η αγορά για τα 100Gb είναι κατά πολύ μικρότερη από αυτή για τα 40Gb. Oh well.
Στην παρουσίαση του ISO-3166 MA, ο Daniel Karrenberg μας έδωσε ένα ανεκδοτολογικό στοιχείο για το .uk σε σχέση με το .gb suffix που θα περίμενε κανείς να χρησιμοποιούν οι Άγγλοι: Ο Postel κάποτε προσπάθησε να το κάνει enforce σβήνοντας το .uk από τους root name servers αλλά το UCL παραπονέθηκε έντονα και έτσι το επανέφερε. Η επιτυχία της χρήσης του ISO-3166 για τα ccTLDs οφείλεται στην απαίτηση που υπήρχε από την αρχή: Για να αιτηθείς ccTLD θα έπρεπε να είσαι είτε χώρα μέλους του ΟΗΕ, είτε κομάτι χώρας μέλους.
Στην κουβέντα για την επίθεση στους root nameservers ακούστηκαν ακόμα πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Πρώτον, τέτοιας έκτασης DDoS σημειώνονται μία κάθε δύο εβδομάδες, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία (call me anycast). Για ποιο λόγο αυτή η συγκεκριμένη βρήκε το δρόμο για τα headlines; Απάντηση: Γιατί κάποιος από τους operators που πήρε χαμπάρι την επίθεση, πήρε τηλέφωνο τους δημοσιογράφους. Ο Bill Manning έκανε και την πιο καλή πρόταση από όλες: “Drop UDP! UDP based protocols are Unverifiable, Unsecurable protocols”.
Τι είναι το RIPE Routing Information Service; Απάντηση: Ένα looking glass με ιστορικό. Συνοπτικά: Παρέχει τα raw data για download (MRT format) και υποστηρίζει πλέον και 32bit ASNs.
Σε ότι αφορά την κατανάλωση του IPv4 space θα δούμε μπροστά μας ακόμα περισσότερο NAT και τη δημιουργία μιας “γκρίζας” αγοράς για address space. Ο κόσμος δεν περνάει ακόμα σε IPv6 για λόγους οικονομικούς, outreach, τεχνικούς (διαβάστε παιδιά!) και πολιτικής. Τα περισσότερα IPv6 allocations είναι στην Ευρώπη.
Ακολούθησε μια παρουσίαση από κάποιαν σύμβουλο IT της Σουηδικής κυβέρνησης που έχασα τη μπάλα γιατί είχε συνεχείς αναφορές στην προηγούμενη παρουσίασή της -όταν ήταν σύμβουλος της προηγούμενης κυβέρνησης της Σουηδίας. Από τα πιο καλά: Η αρμόδια υπουργός της Σουηδίας ζήτησε να υπάρξει ένα color branding schema για τα ευρυζωνικά προϊόντα ώστε να μπορεί εύκολα ο καταναλωτής να ξεχωρίζει τι παίρνει. Οι σύμβουλοί της το επέκτειναν σε animal branding (λαγός, ελάφι, κ.ά.) βασιζόμενο στο bandwidth, το latency, το jitter και το packet loss.
The Road to Rio
Να τι μάθαμε για το IGF από τον εκπρόσωπο του RIPE:
Στα συμπεράσμα του WSIS ήταν “to convene a multistake holder dialogue” => IGF.
Το IGF λοιπόν είναι λίγο σαν το RIPE: δεν έχει μέλη. Έτσι δεν μπορεί να λάβει και δεσμευτικές αποφάσεις. Δεν υποκαθιστά κανένα από τα υπάρχοντα arrangements, mechanisms, institutions, organizations (έτσι π.χ. το RIPE δεν “απειλείται” από το IGF).
Έχει τα ακόλουθα “themes”: access, openness, security, diversity. Εδώ λοιπόν εισάγει και μια φοβερή πρωτοτυπία: τα Dynamic Coalitions. Αυτά είναι working-groups, αλλά δεν τα λέμε έτσι γιατί τότε θα έπρεπε να παραδώσουν και έργο (deliverables για όσους έχουν κάνει Ευρωπαϊκά). Τα Dynamic Coalitions δεν χρειάζεται.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε το IGF στην Ελλάδα (για το οποίο πάντως όλοι έλεγαν πως “it was a great success!”) ήταν πως είχε 1200 άτομα, πολλά παράλληλα session (που δυσκόλευε την παρακολούθηση με βάση τα ενδιαφέροντα) και πως ήταν ουσιαστικά μια εναλλαγή λόγων χωρίς χρόνο για ενδιάμεσες ερωτήσεις.
Το επόμενο στο Ρίο στις 12-15 Νοεμβρίου του 2007, αναμένεται να το παρακολουθήσουν 1500 άτομα, αλλά ο νέος ΓΓ/ΟΗΕ δεν έχει δώσει ακόμα το “mandate” του και αυτό είναι ένα μικρό (οικονομικό) πρόβλημα. Τα επόμενα (αν γίνουν) θα είναι το 2008 στην Ινδία και το 2009 στην Αίγυπτο.
Μετά από αυτά μια κυριούλα σηκώθηκε και ρώτησε: “Ποιο ακριβώς πρόβλημα λύνει το IGF;“ Φαντάζεστε τα γέλια στην αίθουσα.
– Μα δεν το είπα για αστείο!
– Το ξέρουν, γι´αυτό και γελάνε. Ουσιαστικά με το IGF οι κυβερνήσεις προσπαθούν να φτιάξουν ένα μηχανισμό που να τους μοιάζει και να μπορεί να απαντάει στην ερώτηση “who is in charge?”.
Κάτι όμως που τελικά και εάν είμαστε προσεκτικοί, δεν θα αφορά το Internet και αυτούς που εργάζονται για αυτό.
Οι παρουσιάσεις της Δευτέρας στο RIPE-54, είναι εδώ.
Managing organized complexity 
Τώρα γίνεται η εμφάνιση των 10Gb σε commercial προϊόντα και μου φαίνεται καλή ιδέα να βάλουν ένα ακόμα σκαλοπάτι πριν τα 100.
Το AMS-IX αυτή τη στιγμή παίζει με 8x10Gb σε link aggregation και έχει 100% growth το χρόνο. Υπολογίζουν πως όταν θα υπάρχουν προϊόντα στα 100Gb (το 2009 θα οριστικοποιηθεί το standard), αυτοί θα χρειάζονται Nx100Gb σε link aggregation.
“Για να αιτηθείς ccTLD θα έπρεπε να είσαι είτε χώρα μέλους του ΟΗΕ, είτε κομάτι χώρας μέλους.”
Λογικά για το .ch θα έπρεπε να κάνανε μια εξαίρεση, γιατί η Ελβετία περίπου το 2002/2003 μπήκε στα ΟΗΕ :-)
Κι εγώ αυτό σκέφτηκα όταν το είπε. Αλλά δε νομίζω πως η Ελβετία θα ήταν το πρόβλημα. Μπορεί να μην ήταν μέλος του ΟΗΕ, αλλά ζήτησε ccTLD που υπήρχε στο ISO 3166.
Με αυτόν τον κανόνα ήθελαν να αποφύγουν να διαχειριστούν πολιτικά ζητήματα σαν το .cat TLD. Οι Καταλανοί πριν το .cat είχαν ζητήσει το .ct (το οποίο και δεν έγινε δεκτό με βάση το ISO 3166: “Δεν υπάρχει χώρα Καταλωνία”). Την ιστορία μπορείς να τη διαβάσεις εδώ.
Ευχαριστώ για το ποστ! Πολύ ενημερωτικό!
Μάλλον οι vendors θέλουν να επιταχύνουν την αγορά ethernet ρίχνοντας στην αγορά μεγαλύτερη γκάμα προϊόντων για να μπορούν να παίζουν με τις τιμές και να μειώσουν το mean time for an upgrade των καταναλωτών.
Αυτό με το .gb το διάβασα και στο βιβλίο DNS & Bind και είναι ακόμη μία παραξενιά των Άγγλων (ουπς Βρετανών!). Απ’ την άλλη, μακάρι να είχαμε και στην Ελλάδα 2nd level domains όπως το ac.uk και το co.uk.
O Manning καλά τα λέει αλλά αν γυρίσουμε το DNS σε TCP, αν δεν κάνω λάθος, θα έχουμε αργό web browsing και μεγαλύτερο κόστος σε bandwidth. Κάτι που το commercial internet (βλέπε ISPs) μάλλον δεν θα εκτιμούσε ιδιαίτερα.
Δηλαδή το IPv6 θα αργήσει ακόμη περισσότερο; Κυρίως για τεχνικούς λόγους; Πάντως, οι μόνοι που έχουν πραγματικούς λόγους για να βιάζονται είναι οι Ασιάτες και φυσικά οι vendors. Εκτός από την ακαδημαϊκή κοινότητα και την ΟΤΕΝΕΤ (βλ. achilles) υπάρχουν άλλοι στην Ελλάδα που το δοκιμάζουν σοβαρά;
Ουσιαστικά με το IGF οι κυβερνήσεις προσπαθούν να φτιάξουν ένα μηχανισμό που να τους μοιάζει και να μπορεί να απαντάει στην ερώτηση “who is in charge?”.
I couldn’t agree more. Το λέει και το governance στο ακρωνύμιο IGF.
Παρακολούθησες το “Reflections on Unwanted Traffic” και το άλλο με τα Zombies; Όπως είδα τις παρουσιάσεις το underground internet είναι το σοβαρότερο πρόβλημα και μάλλον θα συνεχίσει να είναι για καιρό!
@Unique Fish:
Νομίζω πως η ελευθερία να επιλλέγεις ανάμεσα σε 2nd level και 3rd level domains είναι καλή.
Δε νομίζω πως ο Manning έχει άδικο, απλά αυτό που λέει είναι ανεφάρμοστο πια. Όσο για το “αργό”: Έχουμε αρκετό bandwidth που κάθεται.
Για προφανείς λόγους με IPv6 παίζουμε κι εμείς. Αλλά για περισσότερα (και για τα άλλα που ρωτάς) θα περιμένεις το Tallinn – day 2.
Ωραία περίληψη :)
Για το Μεγάλη Βρετανία vs Ηνωμένο Βασίλειο, η ιστορία πάει αρκετά πίσω και σε πολλά επίπεδα (βλέπε αντίδραση Γαλλίας όταν ήθελαν να μπουν στη -μετέπειτα- ΕΕ). Αλλά, κι εμείς κάνουμε τέτοια λάθη, π.χ. λέμε “Ολλανδία” (σαν να λέμε την Ελλάδα “Αττική”).
H όλη ιστορία με τα ccTLDs είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, αν θέλει κάποιος να κάνει μια εναλλακτική ανάγνωση της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας (βλέπε και FYROM για τα καθ’ ημάς).
Y.Γ.: ελπίζω να έχει βιντεοσκοπήσει κάποιος την κυρία με την φανταστρουμφική απορία!
@Κωνσταντίνος:
Υποτίθεται πως υπάρχουν podcasts στο site του RIPE-54 Meeting. Για video δεν ξέρω.