Θυμάμαι είχα διαβάσει στη sage-members έναν κανόνα που έλεγε:
“Όταν σας ρωτάνε για το πόσο θα κρατήσει το downtime, θα υπολογίζετε το χρόνο που χρειάζεστε κανονικά, θα τον διπλασσιάζετε και θα προσθέτετε και λίγο ακόμα.”
Ο κανόνας αυτός είναι εξαιρετικός γιατί:
- Αν όλα πάνε καλά, τότε θα έχετε το σύστημα up-and-running πολύ πριν από τον προϋπολογισμένο χρόνο. Οι χρήστες θα είναι χαρούμενοι.
- Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα έχετε ένα σημαντικό περιθώριο χρόνου για να τα βγάλετε πέρα, χωρίς να έχετε τους χρήστες να έρχονται συνέχεια (και τη στιγμή που χρειάζεστε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση) να σας λένε:
– Αργείς; Γιατί έχω να κάνω μια δουλειά και βιάζομαι. Είπες θα είναι έτοιμο, έχει περάσει τόση ώρα και δεν έχω σύστημα!
Λες κι εσείς επίτηδες καθυστερείτε να το φτιάξετε. @^%Ε$@#!(#?!
Διαβάστε τώρα το “A Humbling Upgrade” γιατί ποτέ δεν έχει σημασία πόσο καλός ή προσεκτικός είσαι. Ο Murphy σε κερδίζει με κλειστά μάτια.
Managing organized complexity 
Εν πολλοίς είναι θέμα ψυχολογικής προετοιμασίας.
Το είδα πρόσφατα όπου σε ένα NIS/YP/nfs/Samba Windows Domain Controller που έκανα transition. Είχα ενημερώσει τους χρήστες μήνες πριν και τους είχα εκπαιδεύσει για όλη τη διαδικασία καθώς και για το πόσο θα είμαστε offline (το είχα καθορίσει σε μία εργάσιμη μέρα, ενώ πρακτικά ήθελα 1-2 ώρες).
Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει όμορφα και γρήγορα το transition και να είναι όλοι ευτυχισμένοι :-)