Hard Rock Hallelujah!

Τελικά όχι μόνο μπήκαν στον τελικό, αλλά πήραν και τα σώβρακα!

Με δεδομένα τα λεγόμενα “μπλοκ” των χωρών που αλληλοψηφίζονται[*] -είτε αυτό προκύπτει από επιτροπή, είτε με televoting- αν θέλει να κάποια χώρα -συγνώμη Εθνική Ραδιοτηλεόραση ήθελα να πω- να κερδίσει πρέπει να βρει τρόπο να σπάσει συμμαχίες ή να τραβήξει ολόκληρα μπλοκ χωρών για το “τραγούδι” της.

Οι Φινλανδοί πιο έξυπνα σκεπτόμενοι έκαναν τη διαφορά: Πάνω κάτω το ποιοι θα τους έδιναν 8+ αν είχαν αξιοπρεπές κομάτι ήταν δεδομένο. Οπότε έπρεπε να τραβήξουν ψήφους από τις υπόλοιπες χώρες. Τώρα αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:

1. Να σε ψηφίσουν οι σταθεροί ψηφοφόροι
2. Να “αλλοιώσεις” τη σύνθεση του εκλογικού σώματος

Οι Φινλανδοί κατάφεραν το #2. Αφού οι σταθεροί ψηφοφόροι έχουν συγκεκριμένο είδος τραγουδιών που επιλέγουν, θα φέρουμε νέους στη διοργάνωση (ακόμα κι αν είναι για μία μόνο φορά).

Ομολογώ πως ποτέ δεν είχα σκεφτεί να ψηφίσω μέχρι σήμερα στη Eurovision, αλλά χτες το SMS μου το τσιμπήσανε τα παληκάρια. Και δεν είμαι μόνο εγώ. Το κοματάκι ήταν ωραίο, χοροπηδηχτό και ευχάριστο, θυμίζει κάτι ανάμεσα σε KISS, King Diamond και εξώφυλλα των Manowar που έβλεπα στη Disco Queen δίπλα από το φροντιστήριο. Είμαι σίγουρος πως πολύς κόσμος τους ψήφισε έτσι, όπως πιθανά στην Ελλάδα πολλοί τους ψήφισαν ακριβώς γιατί ήταν αντι-Eurovision-ικοί.

Τέλος πάντων το στόχο τους τον πέτυχαν και για μια ακόμα φορά η διαδικασία της ψηφοφορίας έδειξε πως η Eurovision είναι ένας αναίμακτος αγώνας γεωπολιτικής, κάτι σαν εκπαίδευση για την εξωτερική πολιτική σε παιδιά γυμνασίου (πόσο να παιζόταν στο στοίχημα ψήφος της Αρμενίας στην Τουρκία;)

[*]Βέβαια, όλα τα χρόνια που ανταλλάσσαμε 12άρια με την Κύπρο, τρώγαμε το βρίσιμο της αρκούδας, όταν το δίνει η Ανδόρα στην Ισπανία κοιτάμε ανέμελα αν βρέχει (για να πω το πιο απαλό παράδειγμα)