It’s been a while since I’ve written any blog post and even more since I’ve written ten lines or more, so today I will copy something from this pdf that popped in my twitter stream (unfortunately, I didn’t keep a note of the tweet):

• Insist on doing everything through “channels.” Never permit short-cuts to be taken in order to expedite decisions.
• Make “speeches,” Talk as frequently as possible and at great length., Illustrate your. “points.. by long anecdotes and accounts of personal experiences. Never hesitate to make a few appropriate “patriotic”-comments.
• When possible, refer all matters to committees, for “further study and consideration.” Attempt to make the committees as large as possible – never less than five.
• Bring up irrelevant issues as frequently as possible.
• Haggle over precise wordings of communications, minutes, resolutions.
• Refer back to matters decided upon at the last meeting and attempt to re-open the question of the advisability of that decision.
• Advocate “caution.” Be unreasonable and urge your fellow-conferees to be “reasonable” and avoid haste which might result in embarrassments or difficulties later on.
• Be worried about the propriety of any decision – raise the question of whether such action as is contemplated Hes within the jurisdiction of the group 01’whether it might conflict with the policy of some higher echelon.

Meetings are toxic (PDF document). Αυτό το είχα διαπιστώσει εδώ και καιρό, αλλά χτες το απόγευμα το έζησα, όχι στο μεγαλείο του, αλλά στην επιβεβαίωσή του. Χτες παρεβρέθηκα στη συνεδρίαση μιας επιτροπής της οποίας το αντικείμενο με ενδιαφέρει. Δεν είχα διάθεση να πάω όμως και πήγα μόνο και μόνο γιατί η υπηρεσία έκρινε πως η παρουσία μου ήταν απαραίτητη. Συμμετείχα σαν παρατηρητής. Αυτό που με στενοχώρησε είναι πως σε ότι με αφορούσε η συνεδρίαση, έχασα 2 ώρες για κάτι που για να ενημερωθώ χρειάζονταν 10 λεπτά. Αποτέλεσμα; Γύρισα σπίτι μου στις 21:30 και όχι γιατί υπήρξα παραγωγικός στη δουλειά μου (όπως τουλάχιστον εγώ θέλω να είμαι παραγωγικός).

Στη δουλειά σπάνια κάνουμε meetings. Συνήθως κρατάνε μέχρι 10 λεπτά, με εξαίρεση τα εναρκτήρια για μεγάλα έργα, τα οποία μπορεί και να πάνε μέχρι 2 ώρες. Αυτή η συμπίεση χρόνου στις συναντήσεις μας οφείλεται στους ακόλουθους λόγους:

1. Είμαστε όλοι στο ίδιο μήκος κύματος
2. Δεν συζητάμε δύο φορές το ίδιο πράγμα
3. Δουλεύουμε χρόνια μαζί χωρίς προβλήματα
4. Έχουμε αναπτύξει ένα κώδικα επικοινωνίας που μας επιτρέπει να λέμε μεταξύ μας μία πρόταση και να μη χρειάζεται να εξηγήσουμε με άλλες 10 τι εννοούμε ή τι επιπτώσεις / συνέπειες / απαιτήσεις θα έχει αυτό που είπαμε αμέσως πριν
5. Αν δεν έχουμε να πούμε κάτι δε μιλάμε
6. Ανεχόμαστε ο ένας τις παραξενιές του άλλου
7. Γνωριζόμαστε τόσο καλά που δε χρειάζεται να εφευρίσκουμε δικαιολογίες για τις καθυστερήσεις. Κάτι καθυστερεί είτε γιατί είναι πολύ δύσκολο -οπότε όλοι βάζουν πλάτη- είτε γιατί κωλοβάρεσε κάποιος, οπότε τα βγάζει πέρα μόνος του
8. Το #7 δουλεύει γιατί υπάρχει φιλότιμο
9. Έχουμε γαμάτο προϊστάμενο που δεν επιτρέπει να “στρίβουν” οι συζητήσεις από το θέμα
10. Μας ενδιαφέρει να μη χάνεται ο χρόνος μας