10 χρόνια μετά

BigSofo2006
Big Sofo, 2006/09/01

Τα παρακάτω τα έγραψα σε σχόλιο στο Facebook, αλλά τους αξίζει να “διασωθούν” με ένα ποστάκι:

Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο παιχνίδι άλλαξε την προσέγγιση του Αμερικάνικου μπάσκετ για τις διοργανώσεις εκτός NBA (κι ας είχαν και άλλες ήττες πριν) με τον ίδιο τρόπο που άλλαξε την προσέγγιση τους στο μπάσκετ και η ήττα από την Βραζιλία στο Παναμερικανικό του 1987. Έχουν ακόμα τον ίδιο προπονητή και ο Κόμπε το 2008 ήθελε να κερδίσει την Ελλάδα επειδή δεν ήταν εκεί το 2006. Παρεπιπτόντως και στην ήττα του 1987 από τους Βραζιλιάνους προπονητής τους ήταν πάλι ο Σιζέφσκι.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν άλλαξε τίποτε όμως στο Ελληνικό μπάσκετ.

Το επόμενο παιχνίδι άλλαξε το Ισπανικό (και το Ευρωπαϊκό) μπάσκετ, αλλά την αλλαγή δεν την κάναμε εμείς.

Regression to Mean

Yesterday, Spanoulis’s performance was subpar, save it for two critical shots, a three pointer and a two pointer right after. While for the whole game his performance was down the rest of the team kept up. And as Stojakovic taught us Olympiacos fans, in such cases all previous missed shots do not matter. Why?

Regression to Mean.

As long as the team kept up without his help, I expected his critical shots to go in. A player’s performance does not vary from his average behavior for long. Coaches know this and that is why they allow the last shot to their star shooter even when on a very bad day. And that is why it does not matter if they miss it. Because their performance will return to their expected level, so the sooner the better. And sooner means take the damn shot.

This note was prompted by the fact that I heard today two other dads discussing those two shots that they did not expect to go in. I did not intervene in the discussion.

Στα τρία κορνερ πέναλτι

Τελικά μικροί ήμασταν πολύ άπλες. Ενώ η πιθανότητα να μπει γκολ από ένα πέναλτι είναι περίπου 75%, η πιθανότητα να μπει από κόρνερ κυμαίνεται από 1% – 6%.

Έγραψα και αμέσως μετά σκόραρε η Γερμανία από κόρνερ το πρώτο. Δεν έχω πατήσει submit και γράφει ήδη τρία τέσσερα…

Damn!

Ποιος την έχει πιο μεγάλη;

Μην απορείτε με τον τσακωμό του Μανιάτη με τον Τζαβέλλα κι ας είναι ο ένας αρχηγός του Πρωταθλητή κι ας έχει περάσει και ο άλλος από δύο σοβαρές Λίγκες. Αδικαιολόγητοι και οι δύο. Έχουν τις παραστάσεις και την εμπειρία να διαχειριστούν καλύτερα τις καταστάσεις. Τα ανήλικα στο Δημοτικό τα βρίσκουν πιο εύκολα. Όμως:

Αντιπροσωπευτικό συγκρότημα λέμε την Εθνική Ομάδα. Αντιπροσωπευτικό Ελληναρισμό δείξανε και τα παλληκάρια. Βάλανε το κοντόφθαλμο (short term) οπαδικό κέρδος τους πάνω από την συμμετοχή τους στην κορυφαία διοργάνωση του επαγγελματός τους. Φαντάζομαι το έχουν σιγουράκι πως μπορούν να πάνε και στο επόμενο. Μπορούν να κοιτάξουν κατά Ζλάνταν μεριά για να δουν πόσο σίγουρο είναι αυτό για ογκόλιθους του αθλήματος, πόσο μάλλον για πετρούλες.

Ξεφτίλες.

WorldCup 2014

Αυτό είναι το τρίτο Παγκόσμιο Κύπελλο που βλέπει αυτό το blog (μια και ξεκίνησε κάπου στο 2006). Το 2006 είχα γράψει κάτι λίγα (βοήθησε και ο Ζιντάν). Το 2010 δεν θυμάμαι (και βαριέμαι να ψάξω) εάν έγραψα κάτι (κάτι έγραψα). Τώρα πάλι δεν ξέρω.

Θα ήθελα να δω τελικό Βραζιλία – Ουρουγουάη, αλλά νομίζω δεν βγαίνουν οι διασταυρώσεις για κάτι τέτοιο.

We’ve come a long way dear blog and we’ve changed.

2-0

Καιρό είχα να γράψω δυο γραμμές για την ομάδα. Είμαι μεγάλος φαν του Τσόρι (υπάρχει φίλος που λαμβάνει SMS με το κείμενο “Τσόρι ρε!” όποτε βάζει γκολ).

Νομίζω πως κανείς Ολυμπιακός (ή Παναθηναϊκός) δεν έχει ξεχάσει την δήλωση του Σερ. Έστω κι αν ήταν μούφα μια και είχε πει “The key factor in European games is respect, whether we are playing Inter Milan or Real Madrid” και δεν είχε αναφερθεί στον Ολυμπιακό.

Από την άλλη σκέφτομαι πως εάν παίζαμε με τον Σερ Άλεξ στον πάγκο, μπορεί και να μην κερδίζαμε.

Ωραίο ήταν.

Δεν είδα τον αγώνα. Άκουγα το δημόσιο ραδιόφωνο κάνοντας debugging. Και πήγε μια χαρά.

Revelation

This is a quote from John R Boyd:

A loser is someone is someone —individual or group —who cannot build snowmobiles when facing uncertainty and unpredictable change;

Whereas,

A winner is someone —individual or group —who can build snowmobiles, and employ them in an appropriate fashion, when facing uncertainty and unpredictable change.

Yesterday’s match (FCB vs Chelsea: 2-2) reminded me of this.

[source pdf]

Note: Boyd’s favorite example during speeches, was to have his audience build a mental “snowmobile” from what they can gather from the surroundings of the situation they are in, by decomposing other stuff to build it.