Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση εμφανίζεται και ένα κόμμα που ευαγγελίζεται το νέο και το διαφορετικό. Κι όμως όταν προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μου (και με άλλους δυνητικούς ψηφοφόρους φαντάζομαι) δεν είναι παρά ένας σχηματισμός που επικοινωνόντας δεν διαφέρει σε τίποτε από τους προηγούμενους.
Σχηματισμοί που συμπαθούσα (Φιλελεύθερη Συμμαχία), που δεν συμπαθούσα (ΔηΞαν) ή πολιτικά αδιάφοροι (Κ. Τουρνάς) με σπαμάρανε (η ΔηΞαν συνεχίζει) σα να μην τρέχει τίποτε (προς τιμήν της ΦιΣ βρέθηκαν και δύο άνθρωποι που προσπάθησαν να με βγάλουν από τις λίστες τους, χωρίς ολοκληρωτική επιτυχία). Τώρα είναι η σειρά της “συνομωσίας του καλού” να με σπαμάρει:
Η κυρία Μαριάννα Αντωνιάδου ζητάει την ψήφο μου αποστέλλοντας mail σε διεύθυνση της μορφής postmaster@ (που σημαίνει πως η λίστα δεν έχει περάσει ούτε ένα στοιχειώδες χτένισμα).
Ναι κοιτάω λεπτομέρειες, αλλά αυτές κάνουν την διαφορά εδώ. Δεν είστε κάτι νέο, παλιό είστε και βρήκατε χώρο να εκδηλωθείτε.
– “Μα είναι νόμιμη η αποστολή του mail”. Και λοιπόν; Αυτό νομίζετε πως σας κάνει λιγότερο σπάμερ στα μάτια μου ή λιγότερο ενοχλητικούς. Θυμηθείτε την κριτική που δέχτηκε ο θεμελιωτής του “νόμιμου άρα ήθικού”.
– “Μα κάπως πρέπει να επικοινωνήσουμε το μήνυμα μας”. Θα περίμενε κανείς το κόμμα των innovator και της συνομωσίας του καλού να μην καταφεύγει στις τεχνικές του παλαιού, του κακού και του ξεπερασμένου αλλά να βρει αυτό τον νέο τρόπο που δεν έχει σκεφτεί κανείς.
Bottom line: Για εμένα δεν είστε κάτι νέο, ούτε καν στο περιτύλιγμα. Και αρκούν τέτοιες λεπτομέρειες για να μου το δείξουν. Όπως και παλιότερα για τους άλλους σχηματισμούς.
Managing organized complexity 