Time there is not. Αυτό το έχουμε τεκμηριώσει.
Ο Vaggelis και ο apostolos ρωτάνε πως προλαβαίνω. Στην πραγματικότητα δεν προλαβαίνω. Αλλά δεν παύω να ασχολούμαι. Τα παιδιά στη δουλειά ξέρουν π.χ. πως έχω ανοιχτά 4-5 pet projects που το καθένα θα ήθελε ένα ανθρωπομήνα για να τελειώσει σαν prototype, αλλά ήδη ένα έχει χρονίσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα βιβλία και τα περιοδικά που υπάρχουν στο stack. Τα έχω όμως ανοιχτά και ανάλογα με το διαθέσιμο χρόνο και την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, ασχολούμαι με κάποιο από αυτά.
Νομίζω πως το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς, είναι να εντοπίσει που έχει “νεκρό χρόνο”. Π.χ. εγώ έχω αρκετό τέτοιο στα ΜΜΜ (που αντίστοιχα δεν έχει κάποιος που οδηγεί για να πάει στη δουλειά του). Αυτός είναι χρόνος που μπορεί να αφιερώσει κάποιος για να κάνει μια “ελαφριά” δουλειά (Δεν διαβάζει κανείς άνετα τη “Δομή των Επιστημονικών Επαναστάσεων” στο λεωφορείο, διάβασα όμως το “Meta Math!“).
Το επόμενο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς είναι να έχει ισχυρό commitment για το στόχο. Ο φίλος μου ο Γιώργος, σε όλη τη διάρκεια της εκπόνησης του διδακτορικού του είχε στο τηλέφωνό του το εξής καλοσώρισμα: “PhD: Πρόοδος σήμερα?”. Φυσικά δεν περιοριζόταν μόνο στο να το βλέπει, έκανε κάτι για αυτό κιόλας.
Οι άνθρωποι με πολλές υποχρεώσεις (ή/και λίγο χρόνο) χρειάζονται μικρούς ορατούς στόχους για να μπορέσουν να διατηρήσουν μια πορεία: Baby steps. Υπάρχει φως στο τούνελ, και ρεαλιστικά βλέπεις κάποιο τέλος, ανεξάρτητα από το διαθέσιμο χρόνο. Baby steps και συνέχεια. Χωρίς τη συνέχεια δεν καταφέρνει κανείς τίποτε. Τελικά, πρέπει να συντηρηθεί ένας ενισχυτικός κύκλος: Baby steps, που επειδή ολοκληρώνονται, ενισχύουν την αυτοπεποίθησή μας, κρατάνε τη συνέχεια και την αφοσίωσή μας, άρα προχωράει κανείς στο επόμενο baby step, κ.ο.κ.
Και βέβαια έτσι καταφέρνει κανείς να έχει κίνητρο να κοιμάται 1 με 2 ώρες λιγότερο.
Καταλαβαίνω πως τα παραπάνω είναι πιο δύσκολα για ανθρώπους που έχουν δικιά τους δουλειά, αλλά: “Every day, try and move things forward, even just a little bit. Think chess. Granted, your life is more like chess on speed…“
Related posts:
Managing organized complexity 
Το λινκ στο “How to start a Company and Family at the same time” με αφήνει σε login του wp… προσπαθώ ακόμα να πιάνω το νόημα, θέλεις να μας πεις για να κάνουμε οικογένεια και εταιρεία πρέπει πρώτα να κάνουμε login? :-)
@betabug:
Το διόρθωσα. Αν και αυτό που σκέφτηκες θα μπορούσε να είναι ένα twisted inside joke από αυτά που έκανα την προηγούμενη δεκαετία…
Από την άλλη, σε αντιδιαστολή με το #3, εγώ (όπως ξέρεις καλά) μόλις έκανα κλωνοποίηση του είδους μου πέρασα στο δημόσιο τομέα. Και η αιτία ήταν φυσικά: “Time there was not (for my family)”…
Και δεν μπήκα καν στον κόπο να ψάξω να βρω τρόπους να μειώσω τις ώρες που κοιμάμαι (μπρρρρρρ) για να τα προλαβαίνω όλα. Ο ύπνος είναι ιερός :-)
Σχετικά με τον διαθέσιμο χρόνο ισχύει ότι και στον στρατό: Σε όποια μονάδα και να πας, από την πιο χάλια μέχρι την πιο βυσματική, αν ρωτήσεις τους φαντάρους θα σου πουν ότι πήζουν.
Κοινώς δεν πρόκειται να ακούσουμε ποτέ κανέναν που λέει ότι μια χαρά του φτάνει ο χρόνος του. Όλοι παραπονιούνται, όσο άνετοι και αν είναι στην πραγματικότητα.
Εγώ το ποιός έχει χρόνο και ποιός όχι το κρίνω εκ του αποτελέσματος. Αν κάποιος π.χ. γράφει 200 posts το μήνα σε blogs/forums δεν μπορεί να με πείσει ότι δεν έχει χρόνο ή ότι κουράζεται στη δουλειά του (συνήθως αυτά πάνε πακέτο).
Με δύο παιδιά 4-6 χρονών, τα οποία έχουν ανάγκη να τους αφιερώνω πολύ χρόνο τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα, αλλά την παλεύουμε. Όποιος δεν έχει παιδιά, ή είναι ακόμα πολύ μωρά, και γκρινιάζει ότι δεν έχει χρόνο, χρειάζεται γερό service.
Όσο για το να κλέβεις ώρες από τον ύπνο, εκτός από την ποσότητα υπάρχει και η ποιότητα. Τι να τις κάνω τις έξτρα ώρες το βράδυ, όταν την άλλη μέρα είμαι σαν φυτό και δεν μπορώ να κάνω καλά τη δουλειά μου, κινδυνεύω να σκοτωθώ όταν οδηγάω λόγω μειωμένης προσοχής, κλπ; Όπως είπε και ο coby, ο ύπνος είναι ιερός!
@BruteForce:
Αλλά σου διαφεύγει κάτι σημαντικό: Πολλές φορές έχεις χρόνο σε chunks που αθροιστικά μπορεί να είναι μεγάλος, αλλά (δυστυχώς) δεν μπορείς να τον έχεις σε ένα μεγάλο segment ώστε να μπορείς να βρεθείς in-the-zone και να γράψεις κώδικα π.χ.
Το να γράψεις ένα post μπορεί να είναι 10 λεπτά δουλειά, αλλά το να γράψεις ένα mail delivery agent που να υλοποιεί συγκεκριμένα specs μπορεί να είναι δύο ώρες, που ποτέ όμως δεν τις έχεις συγκεντρωμένες σε ένα κομάτι.
Καταπληκτικό post adamo, συμφωνώ 100% και το βρήκα και πολύ motivating (γι’ αυτό άλλωστε ενώ διαβάζω το blog κάποιο καιρό πρώτη φορά σχολιάζω :)
Συμφωνω με ολα τα παραπανω. Αλλα δεν μου δινετε και εμενα την μαγικη συνταγη…?
Φτιαχνω καθε μερα μια λιστα απο την οποια κανω τα μισα συνηθως… και κατι αλλο… γιατι εκει που ειμαι στο overload, ξεπεταγονται νεες δουλειες?
@ED:
1. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή.
2. Το να κάνεις τα μισά από όσα γράφει το ημερήσιο TODO list σου, είναι μεγάλη επιτυχία.
3. Νέες δουλειές ξεπετάγονται όταν είσαι overloaded, ακριβώς επειδή ασχολείσαι με το αντικείμενο και άρα υπάρχουν ευκαιρίες που περνάνε από μπροστά σου κ.ο.κ. Εάν “κάθεσαι” τότε “δεν είσαι στο παιχνίδι”, άρα πως να σου έρθει το offer;
Συμφωνω, αν και εγώ δεν το εφαρμόζω. Δυστυχώς περιμένω να μου έρθει η διάθεση για κάποια Project – ευτυχώς, άλλες φορές γρήγορα, άλλες αργά… μου έρχεται :-) Παράλληλα εξίσου σημαντικό είναι να δημιουργούμε και προσωπικό χρόνο (for you, the family etc). Σε αυτό τα πάω καλύτερα :-)