Την ώρα που ο Κασπάροφ στο Facebook γράφει:

“I’m enjoying the irony of American Sanders supporters lecturing me, a former Soviet citizen, on the glories of Socialism and what it really means! Socialism sounds great in speech soundbites and on Facebook, but please keep it there. In practice, it corrodes not only the economy but the human spirit itself, and the ambition and achievement that made modern capitalism possible and brought billions of people out of poverty. Talking about Socialism is a huge luxury, a luxury that was paid for by the successes of capitalism. Income inequality is a huge problem, absolutely. But the idea that the solution is more government, more regulation, more debt, and less risk is dangerously absurd.”

ένας απίθανος τύπος που ξέρει απέξω όλη την Μαρξιστική γραμματεία, θαυμάζει την Μενεγάκη και θεωρεί την 11η Σεπτεμβρίου κάτι σαν πολεοδομική παρέμβαση, χωρίς καμία εργασιακή εμπειρία διορίζεται μετακλητός στην Γραμματεία Στρατηγικού Σχεδιασμού του Πρωθυπουργού με μισθό που δεν είχα φτάσει ούτε με 15 χρόνια υπηρεσίας με MSc, έγγαμος, με τρία παιδιά εκ των οποίων το ένα ΑΜΕΑ.

Ο υπουργός για θέματα μετανάστευσης, που μας φάνηκε υπερδραστήριος συγκρινόμενος με την προκάτοχο του, μας λέει πως τα σύνορα πρέπει να τα θεωρήσουμε κλειστά. “Είναι μάχιμος”, μου έλεγε πρόσφατα ένας φίλος, “ήταν στους Γιατρούς του Κόσμου και το ξέρει το θέμα”. Και σκέφτομαι πως και τα ΟΥΚ είναι μάχιμα, αλλά δεν τους κάνουμε και Στρατηγούς στο τέλος.

Δύο μεγάλες ομάδες παίζουν αγώνα και ο κόσμος παίζει ξύλο για μια από τις πιο υποβαθμισμένες διοργανώσεις στην Ευρώπη και πρακτικά κανείς δε νοιάζεται. Σκέφτομαι πως στον OTE TV σε άλλα δυο κανάλια έχει ματσάρες να δεις να το φχριστηθείς, αλλά όχι μάλλον δεν μας ενδιαφέρει τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα με οποιοδήποτε τρόπο. Και τους Ολυμπιακούς και τους αντιολυμπιακούς. Και μέσα σε όλα αυτά έχεις και ένα εκπρόσωπο τύπου με συμπεριφορά επί χρόνια που μας προσβάλλει. Θα το καταλάβει ίσως δυστυχώς χρόνια μετά, όταν δεν θα μπορεί να κάνει κάτι για αυτό.  Όταν οι επόμενοι, για να τον “κερδίσουν” θα είναι χειρότεροι.

Μπλε χάπια τώρα.

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση εμφανίζεται και ένα κόμμα που ευαγγελίζεται το νέο και το διαφορετικό. Κι όμως όταν προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μου (και με άλλους δυνητικούς ψηφοφόρους φαντάζομαι) δεν είναι παρά ένας σχηματισμός που επικοινωνόντας δεν διαφέρει σε τίποτε από τους προηγούμενους.

Σχηματισμοί που συμπαθούσα (Φιλελεύθερη Συμμαχία), που δεν συμπαθούσα (ΔηΞαν) ή πολιτικά αδιάφοροι (Κ. Τουρνάς) με σπαμάρανε (η ΔηΞαν συνεχίζει) σα να μην τρέχει τίποτε (προς τιμήν της ΦιΣ βρέθηκαν και δύο άνθρωποι που προσπάθησαν να με βγάλουν από τις λίστες τους, χωρίς ολοκληρωτική επιτυχία). Τώρα είναι η σειρά της “συνομωσίας του καλού” να με σπαμάρει:

Η κυρία Μαριάννα Αντωνιάδου ζητάει την ψήφο μου αποστέλλοντας mail σε διεύθυνση της μορφής postmaster@ (που σημαίνει πως η λίστα δεν έχει περάσει ούτε ένα στοιχειώδες χτένισμα).

Ναι κοιτάω λεπτομέρειες, αλλά αυτές κάνουν την διαφορά εδώ. Δεν είστε κάτι νέο, παλιό είστε και βρήκατε χώρο να εκδηλωθείτε.

– “Μα είναι νόμιμη η αποστολή του mail”. Και λοιπόν; Αυτό νομίζετε πως σας κάνει λιγότερο σπάμερ στα μάτια μου ή λιγότερο ενοχλητικούς. Θυμηθείτε την κριτική που δέχτηκε ο θεμελιωτής του “νόμιμου άρα ήθικού”.

– “Μα κάπως πρέπει να επικοινωνήσουμε το μήνυμα μας”. Θα περίμενε κανείς το κόμμα των innovator και της συνομωσίας του καλού να μην καταφεύγει στις τεχνικές του παλαιού, του κακού και του ξεπερασμένου αλλά να βρει αυτό τον νέο τρόπο που δεν έχει σκεφτεί κανείς.

Bottom line: Για εμένα δεν είστε κάτι νέο, ούτε καν στο περιτύλιγμα. Και αρκούν τέτοιες λεπτομέρειες για να μου το δείξουν. Όπως και παλιότερα για τους άλλους σχηματισμούς.

ΥΓ: Για να μην ξεχνιόμαστε

– Έχουμε σκεφτεί και νέους τρόπους ελέγχου, είπε ο Η. Νικολακόπουλος πριν λίγο.

Άκου να δεις όμως τι συμβαίνει μάστορα: Όταν η πλειονότητα όσων ρωτάς δεν πιστεύει στην αξία των exit polls και αντίθετα θέλει πάρα πολύ να αποτύχουν, όσους ελέγχους και να βάλεις, έξω θα πέσεις. Κοντά θα πέσεις από σύμπτωση.

Και ξέρεις γιατί συμβαίνει αυτό μάστορα; Γιατί ποτέ δεν εξήγησες σε αυτόν που ρωτάς ποια αξία έχει για αυτόν το να σου απαντήσει ειλικρινά. Την αξία που έχει για εσένα (“Εδώ το μάθατε πρώτοι”) την ξέρουμε όλοι. Αλλά επειδή το exit poll δεν γίνεται για την επιστήμη αλλά για να μπορέσεις να οργανώσεις τις επόμενες τηλεοπτικές σου ώρες, θα έχεις garbage in, garbage out. Γιατί έτσι βγαίνει και ένα τηλεοπτικό προϊόν με ανατροπές στους πανηγυρισμούς στο οποίο αρέσκεται το φιλοθεάμον κοινό.

“illnesses like cancer are not considered urgent, unless you are in the final stages.”

Because you know, then the State can exhibit “humane” behavior. The idiocy of this kind of thinking is beyond me. There are cases where the early stages should be treated as urgent. You know why? Because it is an investment and it works this way: You treat their condition and they get to work and pay you taxes. Wait until they get to the final stage and you’re billed for whatever treatment you offer them without any actual fiscal or moral return.

Then again, such thinking should not surprise me: A system does what a system does, despite its stated purpose. We know from Systemantics that the stated purpose is never served.

Update: This is not a post about cancer. This is about how a health system chooses to treat chronic situations. I thought it was obvious. Chronic situations are a real productivity killer, but hey what do I know, right?

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω την απόφαση, αλλά σε όσους συμφωνούν με αυτή έχω ένα ερώτημα:

– Ποιος προσβάλλει περισσότερο τον Παϊσιο (και το θρήσκευμα): Ο Παστίτσιος ή όσοι αποδίδουν μυθικές ικανότητες στον γέροντα;

Ούτε ο Παϊσιος θα αποδεχόταν τις δυνάμεις που του αποδίδουν.

Ξεκινάς το άρθρο σου γράφοντας:

Λ​​έγεται ότι όταν πρωτοπήγαν οι αστροναύτες στο Διάστημα, διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να γράφουν με τα στιλό διαρκείας λόγω της έλλειψης της βαρύτητας […] Οι Αμερικανοί, ύστερα από έρευνες που κοστίσαν πολλά εκατομμύρια δολάρια, κατασκεύασαν ένα στιλό με εσωτερική πίεση που μπορούσε να γράφει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα και στο Διάστημα. Οι Ρώσοι, όταν διαπίστωσαν ότι έχουν το ίδιο πρόβλημα, εφοδίασαν τους αστροναύτες τους με μολύβια

Το στυλό της ιστορίας είναι το Space Pen. Το πρόβλημα της ιστορίας είναι πως “οι Αμερικάνοι” (η NASA στη συνήθη εκδοχή) του μύθου δεν επένδυσαν σε αυτό εκατομμύρια δολάρια ποτέ. Και αυτοί μολύβια χρησιμοποίησαν στην αρχή και όταν o Fisher έφτιαξε το space pen, το χρησιμοποίησαν τόσο οι Αμερικάνοι όσο και οι Ρώσοι. Δε χρειάζεται να ξέρεις πως οι Πολεμικές Αεροπορίες ήταν οι πρώτοι που έκαναν μεγάλες παραγγελίες για ballpoint pens ώστε να καταλαβαίνεις πως το μολύβι δεν είναι η έξυπνη λύση στο πρόβλημα γραφής σε αντίξοες συνθήκες. Γιατί να χρειάζεται άλλωστε όταν γράφεις:

Δεν γνωρίζω αν η ιστορία είναι αληθινή ή κατασκεύασμα του Ψυχρού Πολέμου

Γράφεις άρθρα επί άρθρων για τη βελτίωση της Πληροφορικής (και των διαδικασιών) στο Δημόσιο Τομέα και έχεις διοικήσει μια από τις εταιρίες που διαμόρφωσαν την αγορά Πληροφορικής στη Χώρα. Πως να μπορέσεις σήμερα να βρεις εάν η ιστορία ευσταθεί ή όχι; Ειδικά όταν σου χαλάει το δίδαγμα;

Και το ερώτημα είναι: Εάν η πρώτη σου παράγραφος ξεκινάει με μπαρούφες, γιατί πρέπει να δώσω σημασία στο υπόλοιπο άρθρο;

Austerity rules.

Το Indymedia έκλεισε. Πήρε περισσότερο χρόνο από όσο πίστευα το 2009:

Τολμώ να ρισκάρω μια πρόβλεψη: Τελικά σε λιγότερο από χρόνο το athens.indymedia.org θα “βγει” εκτός ΕΜΠ. Και αυτό δεν θα είναι προς όφελος αυτών που θέλουν να το βγάλουν.

Τώρα μένει να παρακολουθήσουμε τη συνέχεια και το νόμο των αθέλητων συνεπειών. Διότι είμαι βέβαιος πως ο συγκεκριμένος χώρος θα ξαναοργανώσει μέσο διάδοσης των ιδεών και της πληροφορίας που τον αφορά. Απλά θα είναι πιο δύσκολο για το Κράτος να τον παρακολουθεί και να ασκεί τέτοιες μεθόδους ελέγχου. Μα τόσο groupthink πια;

→ Αρνείται η Αστυνομία ότι κατέβασε το site

Θα περίμενε κανείς μετά από τόσα χρόνια να είμαι πιο προσεκτικός στην ανάγνωση ειδήσεων και να εφαρμόζω καλύτερα τον κανόνα:

Never attribute to malice what can be attributed to stupidity.

Η καχυποψία μετατρέπεται εύκολα σε βεβαίοτητα και το fact checking πάει περίπατο. Ούτε δημοσίευμα του οπαδικού τύπου να ήταν. Ας μου γίνει μάθημα για την επόμενη φορά. Το να προκαλεί τέτοια αναταραχή ένας αρουραίος, είναι unintended consequence. Όλοι την πατάμε κάποια στιγμή.

Update 2013/04/12: Less than a year passed and it is really down.

Sebastián Leto, παίκτης του Παναθηναϊκού, για την κρίση στην Αργεντινή:

“Την βίωσα την κρίση, αλλά ως παιδί. Αυτοί που ένιωσαν την κρίση στο πετσί τους ήταν οι γονείς μου. Πολύ επώδυνη περίοδος. Ο πατέρας μου έμεινε απλήρωτος για έναν ολόκληρο χρόνο από την δουλειά του. Φανταστείτε τι συνέπειες είχε αυτό για την ζωή της οικογένειας, που ήταν απολύτως εξαρτημένη από τον μισθό του. Εκατομμύρια συμπολίτες μου βίωσαν παρόμοιες καταστάσεις. Δεν είχαν χρήματα για να καλύψουν ούτε τις πιο βασικές ανάγκες του ανθρώπου, το φαγητό και την ένδυση. Η αλήθεια είναι ότι η κρίση στην Ελλάδα δεν με αγγίζει άμεσα. Δεν την αντιλαμβάνομαι καθημερινά, ίσως γιατί αποφεύγω το κέντρο της πόλης, όπου τα προβλήματα συσσωρεύονται. Ξέρω βέβαια τι συμβαίνει. Αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν την βιώνω.”

Απόσπασμα από συνέντευξη στο “Κ” της Καθημερινής, όπως αναδημοσιεύτηκε εδώ στις 2011/12/27.

(In-Reply-To:)

Update: Ο @kargig με εγκαλεί για επιλεκτική αναφορά στην φράση του κ. Τσίπρα. Ας την παραθέσω ολόκληρη:

“Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή όπως είχατε πει γιατί πέρασαν δυσκολίες αλλά τα κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους αλλά εσείς μας οδηγείτε σε πολύ χειρότερες καταστάσεις θα είμαστε υποτελείς.”

Ακόμα χειρότερα μου αποδίδει πολιτικά κίνητρα. Κρίμα. Είναι μάλλον που για την αξιοπρέπεια έχω διαφορετικό ορισμό από αυτόν που δίνουν οι κάθε λογής Ελληνικοί Πολιτικοί Σχηματισμοί. Οι οποίοι μέσα στο newspeak τους απλά έχουν, μηδενός εξαιρουμένου, συμπεριφορά Inner Party.

Update #2: The six peso diet.